ในคืนหิมะตกก่อนวันคริสต์มาส เด็กชายตัวน้อยนอนลืมตาอยู่ในห้องของเขา ทั้งตื่นเต้นและเตรียมพร้อม ลมหายใจแผ่วเบา แทบไม่กระดิกตัว เฝ้าคอย... เขากำลังเงี่ยหูฟังเสียงที่เขาหวั่นใจว่าจะไม่มีวันได้ยิน - เสียงกระดิ่งของรถเลื่อนซานต้าเวลาในขณะนั้นคือห้านาทีก่อนเที่ยงคืน...ทันใดนั้น เด็กชายก็ต้องสะดุ้งตกใจด้วยเสียงกึกก้องกัมปนาท เมื่อเขาเช็ดถูฝ้าออกจากกระจกหน้าต่าง ก็ได้เห็นสิ่งที่ทำให้ต้องประหลาดใจอย่างมาก - รถไฟสีดำเป็นมันวับที่ส่งเสียงดังสนั่น ในขณะที่จอดลงตรงหน้าบ้านของเขาพอดี ไอน้ำที่พลุ่งออกมาจากเครื่องอันทรงพลัง ทำเสียงฟู่ๆ ในท้องฟ้ายามราตรี ซึ่งมีเกล็ดหิมะกำลังโปรยปรายลงมาอย่างนุ่มนวลเด็กชายรีบวิ่งออกไปนอกบ้าน ทั้งตัวสวมเพียงชุดนอนและรองเท้าแตะ เขาพบกับนายตรวจตั๋วรถไฟ ซึ่งดูเหมือนว่ากำลังคอยเขาอยู่เพียงคนเดียว