กลางดึกในคืนวันเพ็ญ กลางหุบเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของรีสอร์ทสวยหรูขนาดใหญ่กลางป่า มีนกขนาดใหญ่กว่าตัวคนบินเข้ามาในบริเวณรีสอร์ทแล้วหายตัวไป เช้าวันรุ่งขึ้นทุกคนในรีสอร์ทแปลกใจที่ได้พบแขกพิเศษของ คุณหญิงสุภัควดีเป็นหนุ่มรูปงาม นาม นิรันดร และเป็นแขกที่คุณหญิงสุภัควดีให้เกียรติเป็นอย่างมาก รติรสจัดนิทรรศการเกี่ยวกับนก ดร.บุญสืบพูดถึงเรื่องเล่าที่มีมานาน เกี่ยวกับ “หุบเขาเดียวดาย” ดินแดนที่อยู่ ณ เส้นริมขอบฟ้า ว่ากันว่าเป็นที่อยู่ของปีศาจมนุษย์นก ที่กินเลือดคนเป็นอาหาร นิรันดรปรากฎตัว และตอบโต้ว่ามนุษย์นกไม่ใช่ปีศาจ แต่เป็นเผ่าพันธุ์หนึ่งที่มีมานานแสนนาน พวกนี้รักสงบ และจะเลือกทำร้ายเฉพาะคนชั่วเท่านั้น รติรสทึ่งมาก พยายามถามว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง ด้านวริตถูกย้ายมาประจำใกล้กับรีสอร์ท ได้พบรติรสก็ถูกใจ แต่ทั้งคู่มักมีเรื่องเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ และวริตเองก็ดูมีความสุขมากที่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอ หลังการมาของนิรันดร พวกโจรผู้ร้ายถูกฆ่าตายเป็นจำนวนมาก ทุกศพจะถูกดูดเลือดจนหมดตัว พร้อมมีขนนกทิ้งไว้ จนเป็นที่หวาดผวาของคนทั่วไป วรงค์พยายามสืบหาคนร้าย จนได้ไปพบกับแก๊งค์โจร ก่อนจะมีการต่อสู้กัน ทั้งหมดต้องตกใจแทบช๊อค เมื่อปรากฎร่างของชายหนุ่มผู้มีปีกคล้ายนก ชายหนุ่มไล่ล่าแก๊งค์โจรและสูบเลือดอย่างเหี้ยมโหด แต่เมื่อเผชิญหน้ากับวรงค์ มนุษย์นกผู้นั้นกลับผ่านหน้าไป โดยไม่แตะต้อง คนร้ายที่หนีมนุษย์นกจะทำร้ายวรงค์ แต่มนุษย์นกมาช่วยไว้ แต่กลับพลาดทำร้ายวรงค์อย่างไม่ตั้งใจ วรงค์ล้มหมดสติโดยมีขนนกหลุดติดมือ วรงค์บาดเจ็บสาหัส ได้แต่บอกวริตว่าคนเป็นนกคือฆาตกร หลังจากนั้นก็เสียชีวิต